Beknopt overzicht van de vijf slagen bij Ieper
Vanaf eind augustus 1914 verschijnen de eerste Duitse verkenningspatrouilles in onze streek en in oktober 1914 vluchten alle bewoners uit onze gemeenten.
Eerste Slag bij Ieper (oktober – november 1914)
Vanaf half oktober 1914 legt het British Expediton Force een verdedigingsstelling aan over Wallemolen (Passendale), Broodseinde (Zonnebeke), Reutel (Beselare) en Kruiseik (Geluveld). De 7de Engelse divisie bijgestaan door het Franse 9de legerkorps brengen de Duitse opmars tot stilstand. Er zijn hevige gevechten ter hoogte van Broodseinde en Reutel. Op 11 november 1914 mislukt een ultieme poging van de Duitsers te Geluveld. Het front stabiliseert zich en vormt de zuidelijke helft van de ‘Ypres Salient’ en de Eerste Slag bij Ieper eindigt op 11 november bij de Nonnebossen. Eind december vinden er op sommige plekken aan het front kerstverbroederingen plaats.
Tweede Slag bij Ieper (april – mei 1915)
Tijdens deze slag wordt een nieuw wapen gebruikt: gifgas. Hierdoor zien de Britten zich verplicht tot een terugtocht op 4 mei 1915 en dit tot de lijn Frezenberg-Bellewaerde. De gevechten blijven duren tot eind mei. De frontlijn verschuift naar het Hooge (Zillebeke) en de Verlorenhoek. Dit zou twee jaar zo blijven en onze dorpen bevinden zich gedurende deze periode in het Duitse hinterland. De Duitse troepen maken hiervan gebruik om diverse verdedigingslinies te bouwen met betonbunkers en mitrailleurs.
Derde Slag bij Ieper (zomer 1917)
In de zomer van 1917 gaan de Britten in de aanval. Door de weersomstandigheden en de onvoorziene heftige weerstand van de Duitse troepen vorderen ze zeer traag. Een catastrofe is dan ook onvermijdelijk ‘Passchendaele’ gaat de geschiedenis van de Eerste Wereldoorlog in als een synoniem van zinloos geweld en gruwel, de hel van modder en vuur. In honderd dagen worden meer dan 400.000 militairen buiten gevecht gesteld voor een terreinwinst van amper 8 kilometer. De meeste successen worden behaald door de Australische en Nieuw-Zeelandse troepen (ANZAC). Op 4 oktober 1917 veroveren zij de heuvelrij ’s Graventafel-Broodseinde-Molenaarelst tijdens de Slag bij Broodseinde. Op 9 oktober 1917 (Slag bij Poelkapelle) heeft de 2de Australische divisie zware verliezen geleden. Op 12 oktober 1917 (Eerste Slag bij Passendale) moet Passendale veroverd worden. Deze taak wordt toevertrouwd aan de 3e Australian Division en aan de New Zealand Division. Opnieuw is de hoofdaanval een fiasco en blijft Passendale buiten bereik. Hierna worden de ANZAC’s afgelost door Canadezen.
De Tweede Slag bij Passendale bestaat uit drie fases: 26 oktober 1917: het terrein is zompig en in een verschrikkelijke modderige massa veranderd. Het doel van de eerste fase is om een goede startpositie te veroveren voor de tweede fase. Tijdens de tweede fase leidt terug tot zware verliezen en niet alle doelstellingen zijn bereikt. Belangrijke bolwerken worden evenwel ingenomen, voorbeeld hiervan is Crest Farm. Op 6 november 1917 boekt men wel resultaten: Passendale wordt ingenomen. Op 10 november 1917 (einde van de Slag bij Passendale) is het de bedoeling hun posities op de heuvelrug van Passendale te verbeteren. Ook hier lijdt men terug grote verliezen, maar een samenwerking tussen de Canadezen en de Britten zorgt ervoor dat Passendale en een deel van de weg naar Westrozebeke in handen komen van de geallieerden.
Duitse Lenteoffensief (april 1918)
De Duitsers gaan opnieuw in de aanval en de Britten moeten zich terugtrekken tot voor Ieper.
Eindoffensief (28 september – 11 november 1918)
Op 28 september bereiken de Belgische eenheden Broodseinde-Passendale, de Britten bevrijden Beselare, Zandvoorde en Geluveld. Onze gemeenten, alles is verwoest, niets is overgebleven…
