Zware verliezen
4 oktober is vooral voor de Duitsers een bloedige dag. Ze plannen een grote tegenaanval en plaatsen al hun troepen in de voorste linies. Zo willen ze de Flandern I-stelling behouden. Per toeval is deze actie gepland kort na de Australische aanval zodat de wachtende Duitse troepen de volle laag krijgen. De beschieting die de geallieerde aanval vooraf gaat verrast hen totaal en de verliezen zijn hoog. Naast gewonden zijn er talloze krijgsgevangenen en liggen er overal in het slagveld doden. Eén van hen is Otto Bieber. Hij wordt begraven op Tyne Cot Cemetery samen met drie andere onbekende Duitsers.
Ook de Australische verliezen zijn zwaar. De 10e brigade verliest 25 officieren en 889 manschappen. Dat is ongeveer een vierde van hun totaal. De verliezen van de vier ANZAC divisies lopen op tot 8.075 man. Toch wordt 4 oktober beschouwd als een succesvolle dag. Het offensief loopt nadien weer vast met tienduizenden doden tot gevolg.
Begraafplaatsen
Door de erbarmelijke omstandigheden op het slagveld is het aanleggen van permanente oorlogsbegraafplaatsen onmogelijk. Her en der worden doden in een snel tempo begraven. Door het onnauwkeurig bijhouden van locaties en door vijandelijke beschietingen raken veel graven verloren. Deze die wel gekend zijn, worden nadien gegroepeerd. Pas na de oorlog worden permanente, gegroepeerde begraafplaatsen zoals Tyne Cot aangelegd. Zo gebeurt het dat sommige lichamen tot twee keer worden herbegraven.
