In 1916 starten de Duitsers met de aanleg van achter elkaar gelegen versterkte linies op de heuvelrug ten oosten van Ieper. In 1917 besluit de Britse bevelhebber Haig om hier het front te doorbreken. Om de linies uit te schakelen vertrouwt hij op zware artillerie. Het operatieterrein wordt zo volledig vernietigd waardoor belangrijke schuilplaatsen verdwijnen.
ANZAC
Op 31 juli 1917 wordt de aanval geopend. Het kost grote moeite om vooruit te komen in het kapotgeschoten modderlandschap. De hele operatie draait uit op een catastrofe. Het front verschuift slechts een tweetal kilometer. Begin september worden de uitgeputte Britse troepen afgelost door het ‘Australian and New Zealand Army Corps’ (ANZAC).
Een nieuwe tactiek met beperkte, gerichte aanvallen levert eind september meer dan een kilometer terreinwinst op. Op 4 oktober start een groot offensief tegen de Duitse bunkerstelling Flandern I. Die dag vallen links en rechts van de spoorlijn respectievelijk de Derde en Tweede Australische divisies aan.
3 fases
De slag verloopt in drie fases. Elke fase wordt voorafgegaan door artilleriebarrage. Dat zijn beschietingen die het opschuivend front volgen. De Duitsers lijden veel verliezen maar bieden op enkele plaatsen hardnekkig weerstand. Toch is de operatie een succes. Een drietal uur na de start wordt aan het huidige Tyne Cot Cemetery de Flandern I-stelling doorbroken. Het front is opnieuw flink opgeschoven. Na dit succes blijft een eindoverwinning evenwel uit.
Door het traject langs deze spoorweg vanaf het vroegere station tot Tyne Cot af te wandelen treedt je in de voetsporen van de Australische troepen in 1917. De vier volgende panelen geven meer duiding over hun ‘Road to Passchendaele’.
